De pijn van eenzaamheid

Jaren heb ik geworsteld met de pijn van de eenzaamheid. Niet omdat ik alleen was. Ik heb altijd mensen om mij heen gehad en ook altijd wel een aantal vrienden en vriendinnen gehad. Dus alleen was ik niet. Maar heel diep van binnen ervaarde ik toch op de achtergrond een heel diep gevoel van echte eenzaamheid.

Dit wordt veroorzaakt door een gevoel van afgescheidenheid. En die afgescheidenheid die is er natuurlijk ook werkelijk. Je bent een individu, je staat op jezelf. De verbondenheid die je zoekt is er één van versmelting met iets of iemand anders, een totaal begrijpen en wederzijdse liefde op een heel diep niveau. Waar deze wens tot verbondenheid vandaan komt legt iedereen anders uit.

Deze diepe verbondenheid is in deze wereld niet te realiseren en ergens weet je dat. Op aards niveau kan je deze versmelting niet aangaan, hoe goed je elkaar ook begrijpt en aanvoelt. Maar ergens is dat wel wat je wilt en mis je dat je dat niet hebt wel.

De pijn die dit gemis met zich meebrengt kan erg hevig zijn en soms kan je het gevoel hebben dat je overspoeld wordt. Dan wordt de pijn vaak aangevuld met angst omdat je dat overspoelen niet meer wilt meemaken. Onbegrip van anderen zorgt er voor dat je je nog eenzamer gaat voelen en bang wordt voor een volgende keer dat de pijn zich aandient. De angst en pijn worden dan weggedrukt en in je lichaam opgeslagen. Dit kan je een hele poos volhouden, maar vroeg of laat gaat het dekseltje van het potje en moet je er toch mee dealen. Doe je dit niet dan zal dit hoogstwaarschijnlijk leiden tot depressie of ziekte, beide zijn sterke signalen van je lichaam dat er echt iets aan de hand is dat je onder ogen moet gaan zien. Waarschijnlijk heb je allerlei subtielere signalen niet (willen) zien of er te weinig aandacht aan besteed. Celherinnering is allang aangetoond en dat pijn en ellende opslaan in je lijf leidt tot problemen op fysiek niveau ook.

Je kunt op twee manieren met de pijn die het gevoel van eenzaamheid met zich meebrengt omgaan. Je kunt er voor kiezen boos te worden op de pijn. Ik zeg bewust kiezen omdat hoe je reactie er op zal zijn een keuze is. Vaak sta je er niet bij stil dat je een keuze hebt, maar die is er wel. In plaats van bewust te bepalen hoe je er mee om te gaan laat je het je overkomen en denkt dan dat je er niets aan kunt doen. Maar dat is niet zo. Deze boosheid kun je alleen laten groeien door de hoeveelheid aandacht die je er aan besteedt. Door er veel bij stil te staan voed je dit gevoel en wordt het groter en groter. Dit voeden van de boosheid vraagt veel denkwerk en dat is hersenactiviteit. Hersenactiviteit vraagt heel veel energie. Vandaar dat je zo moe wordt van boos zijn. Je wordt boos op het leven zelf, ontwikkelt een gevoel van onrechtvaardigheid of mismoedigheid en vertelt jezelf dat het allemaal geen zin heeft. Deze boosheid heeft de weg naar destructie in zich. Stapje voor stapje, gedachte na gedachte maak je de bal van boosheid groter en als je pech hebt spat hij op een gegeven moment uit elkaar. Dat dit grote gevolgen kan hebben weten we allemaal.

De andere manier is de pijn even de ruimte geven. Voelen dat hij er is. Misschien huilen om het gemis, maar verder doe je niets. Je oordeelt er niet over, je vecht er niet mee, je kiest er bewust voor om er niet meer aandacht aan te besteden dan strikt noodzakelijk is. Je constateert dat hij zich aandient, je laat het even zijn gang gaan maar je weet dat er, net als altijd, een einde aan komt en je straks weer verder kunt. Als je zover bent en voelt dat het afzwakt, laat je de pijn los en gaat verder met waar je mee bezig was. Je slaat de pijn daarmee niet op in je lijf en als het een stukje pijn was dat je al opgeslagen had, heb je jezelf een beetje genezen. Het niet hebben van een oordeel over de pijn, je hoeft er niets van te vinden alleen te voelen, geeft rust in je hoofd. Dat bespaart heel veel energie, die je vervolgens weer kunt steken in het creëren van momenten van geluk voor jezelf.

Want momenten van geluk creëren voor jezelf is waar het in dit leven om draait. Jezelf leren kennen, zoveel mogelijk met de flow meebewegen en zoveel mogelijk momenten van geluk, dat maakt je leven de moeite waard!